
تیم بازیهایی که خاطراتمون رو از یه فرنچایز خراب کردن
توی این قسمت از سری مطالب تیم ، سراغ یه موضوع باحال رفتیم که بازیهایی رو معرفی میکنه که خاطراتمون رو از یه فرنچایز قدیمی و دوستداشتنی خراب کردن. بازیهایی که اول خیلی بهشون امیدوار بودیم تا خاطراتمون رو زنده کنن، اما بدتر همه چی رو خرابتر و ما رو نسبت به بازیهای بعدی هم ناامید کردن.
من خاطرات خوبی با سری بازیهای بتلفیلد داشتم. همیشه ازشون لذت بردم و درگیر گیمپلی، تخریبپذیری و داستان فوقالعادشون شدم. به مرور زمان بازیهای بتلفیلد افت کردن. شاید آخرین باری که واقعا از تجربه یکیشون لذت بردم برمیگرده به Battlefield 1. بعد از سالهای EA تصمیم گرفت این سری رو بیاره به جنگهای نوین و اینجا بود که خراب کرد، بد هم خراب کرد! Battlefield 2042 یک فاجعه بود، یک فاجعه عجیب. بازی به نسبت Battlefield 4 تو خیلی از زمینهها ضعیفتر بود و حتی محتوای کمتری هم تو بازی قرار گرفته بود. بعد از Battlefield 5 که خاطرات خوش Battlefield 1 رو کمرنگ کرده بود حالا نوبت به Battlefield 2042 رسید که بره سراغ خاطرات Battlefield 4 و مستقیما شیرینی اونهارو هدف قرار بده! کاش میدونست چطور باید با این سری بازیها برخورد کنه و اون رو دوباره به جایگاه سابقش برگردونه.
به شخصه بازیهای جهان باز رو از جایی دوست دارم که به مخاطب اجازه تجربه هرکاری رو میدن! فرقی هم نداره که این بازی ویدیویی، یه عنوان آیندهنگرانهست؛ یا صرفا یه بازی کلاسیک با بنمایه المانهای نقش آفرینی. همه ما بازیهای جهان باز رو با فرنچایز GTA میشناسیم و هرکسی تعریف خودش رو از این بازیها داره!
در این بین، فرنچایز مافیا یکی از اون دسته از بازیهای جهان بازی بود که فکر نمیکنم تاریخ بازیهایی ویدیویی بتونه مشابه اون رو مجددا تجربه کنه. فرنچایز مافیا یکی از بهترین مجموعههایی بوده که من تجربهاش کردم؛ نسخه اول و دوم این بازی با اون موسیقیمتن شاهکار و داستان خارقالعادهای داشت، چیزی رو برای من رقم زد که حتی نمیتونم اون رو توصیف کنم.
منتهی این فرنچایز شاهکار، با نسخه سوم؛ خودش رو خراب کرد. نسخه سوم فرنچایز مافیا، ابدا چیزی نبود که طرفداران این سری منتظر بوده باشن. منتهی با تمام این توضیحات، نسخه سوم منتشر شد، تا این فرنچایز پایانی تراژدیک داشته باشه و فکر نمیکنم که دوباره بتونیم اون مافیای خارقالعاده رو تجربه کنیم.
زمانی که اعلام شد قرار است یک بازی جدید درایور ساخته شود، سر از پا نمیشناختم. دوران کودکی من با درایور یک و دو همراه بود. من هنوز هم گاهی پای درایور یک مینشینم و مرحله گرفتن آن گواهینامه لعنتی در آغاز بازی را مزه مزه میکنم.
درایور 3 قرار بود بازگشتی برای این فرنچایز باشد، فرنچایزی که روی کنسول پلی استیشن دو غایب بود و حالا رقبای بزرگی مثل GTA و یا Getaway پیدا کرده بود. من شخصا برایم مهم نبود و درایور را بیشتر از همه این بازیهای رقیب دوست داشتم.
لوگوی بازی با آن 3 برعکس که میشد E نمایان شد، بازی هم در نهایت عرضه شد و همه چیز را به هم زد. درایور 3 آنقدر بد بود که نمیدانم درباره اش باید چه بگویم. بازی میخواست به شماره یک وفادار باشد و شخصیت اصلی از ماشین پیاده نشود، فاز متافیزیکی به داستان داده بود تا بتوان مثل روح در سرتاسر شهر چرخید! مازا فازا واقعا؟ درایور 3 و بعد از آن نسخه Parallel Lines و… کلا این فرنچایز را نابود کردند. فرنچایزی که زمانی یکی از محبوبترین بازی های من و احتمالا تعداد بیشماری دیگری از گیمرها بود، حالا دیگر به لطف یوبی سافت خاک میخورد و امیدی به زنده ماندنش نیست.
من عاشق سری بازی Assassins Creed هستم و عاشق نسخه دوم و بازی Brotherhood بودم و کل فلورانس و ونیز و رم رو با این بازیها گشتم. سری اساسینز کرید بعد از نسخه Black Flag با حاشیههای زیادی همراه شد و نسخههایی مثل Unity به خاطر مشکلات فنی کاملا نادیده گرفته شدند. نسخه Syndicate هم با وجود این که خیلی سرگرمکننده بود اما چندان حرفی برای گفتن نداشت و از اون زمان بود که یوبیسافت، تغییر ساختار بازی رو آغاز کرد. در نهایت و با یک وقفه یک ساله نسخه Origins منتشر شد. نسخهای که عملا یک بازی نقشآفرینی شده بود و آغاز تغییر اساسینز کرید بود.
اگرچه که اوریجینز هم بازی خوبی بود و هنوز به یک سری از اصول سری وفادار بود ولی نسخه Odyssey بود که کاملا من رو از رویکرد یوبیسافت ناامید کرد. واقعا نمیتونم آدیسی رو یک اساسینز کرید بدونم. علاوه بر اون جهان بازی به حدی بزرگ و توخالی بود که واقعا تجربه سرگرمکنندهای هم نبود. به حدی آدیسی خاطراتم رو از سری بازی خراب کرد که تا به الان سراغ نسخه والهالا هم نرفتم. به اعتقاد من ساکرپانچ با Ghost of Tsushima که از اساسینز کرید الهام گرفته بیشتر به ساختار سری وفادار بوده تا نسخههای آخر بازی.
شما چی؟
برامون بنویسید که چه بازیای خاطرات شما رو از یه مجموعه خراب کرد!




